In vergelijking met glas en papier wordt platsic in mindere mate hergebruikt en gerecycled. Dit komt omdat het produceren van nieuw plastic goedkoper is dan het recyclen van gebruikt plastic. De lage olie prijs maakt dat nieuw plastic nog altijd goedkoper is om te produceren. Volgens het Centraal Planbureau zal dit in de toekomst niet ander worden: ‘de uitputting van fossiele grondstoffen voor kunststofproductie (olie of gas) speelt de komende decennia een bescheiden rol, aangezien mondiale verduurzaming van de transport- en energiesector maakt dat de olievoorraad naar verwachting nog voor enkele honderden jaren toereikend is voor de productie van kunststof ’(Centraal Planbureau, 2017, p.2). Anderzijds kost recyclen meer gezien het feit dat het plastic afval eerst na soort gesorteerd moet worden, om zo de kwaliteit van de kunstof te kunnen behouden. Het sorteren van plastic is erg arbeidsintensief en daarmee erg duur. Veel bedrijven vinden de kosten van recyclen te hoog en kiezen er daarom voor nieuw plastic te gebruiken - met een alsmaar groter wordende berg plastic afval als gevolg.

Daarnaast vinden frisdrankfabrikanten en supermarktketens het statiegeldsysteem vaak te duur. De kosten voor het statiegeldsysteem worden doorberekend aan de consument, waardoor bedrijven bang zijn voor een dalende vraag naar hun product - een hogere productprijs zorgt immers voor een lagere vraag naar het product. Om deze financieel negatieve gevolgen te voorkomen, wordt er fors gelobbyd tegen het statiegeldsysteem. Ook het verbod op gratis plastic tasjes werd sterk bekritiseerd door de plastic industrie. Het nieuwsartikel ‘De plasticlobby strijdt tegen papieren tasjes’ legt de lobby van de kunststofindustrie bloot (Steenbergen, 2016). Zo vindt de belangenvereniging Nederlandse Rubber- en Kunststofindustrie (NRK), afdeling Verpakkingen het oneerlijk dat er voor papieren tasjes niet betaald hoeft te worden in winkels. Ondanks dat de nieuwe wetgeving ervoor gezorgd heeft dat we 60 % minder plastic tasjes gebruiken wil het NRK dat er voor elke tasje ongeacht het materiaal geld wordt betaald. In opdracht van het NRK deed het onderzoeksbureau CE Delft onderzoek naar de effecten van papieren tasjes op het milieu. De conclusie luidt dat het produceren van papieren tasjes slechter is voor het milieu dan het produceren van plastic tasjes. Het NRK heeft de resultaten van dit onderzoek gebruikt om een petitie voor te leggen aan de Tweede Kamer.  

Naast het vormen van een stevige lobby verstevigen fossiele brandstof bedrijven en de plastic industrie ook hun positie in de markt. In september 2017 presenteerde het ‘Center for International Environmental Law (CIEL)’ resultaten van een onderzoek geheten ‘Fueling plastics’. Hiermee werden de nauwe banden tussen fossiele brandstof bedrijven en de plastic industrie bloot gelegd. Meer dan 99 % van plastic is gemaakt van chemicaliën afkomstig uit fossiele brandstoffen. Dit betekent dat de productie van plastic onderdeel is van de productieketen van fossiele brandstoffen. Veel olie- en gasbedrijven zijn dan ook in toenemende mate eigenaar van plastic productie bedrijven - en andersom. Op deze manier kunnen fossiele brandstof bedrijven de vraag naar hun product in de toekomst verzekeren. Vorig jaar maakte de American Chemistry Council bekend dat de Amerikaanse chemische industrie tot 2023 $164 miljard zal investeren in 264 nieuwe plastic productie fabrieken. Met als gevolg dat ook de investeringen in plastic bedrijven wereldwijd zullen stijgen. Gezien het feit dat er jaren overheen gaan voordat een bedrijf haar investering in een nieuwe plastic fabriek terug verdient heeft, is de intentie dat deze nog jaren meegaan. Momenteel wordt 8 % van de olieproductie gebruikt om plastic te maken. Door goedkoop schaliegas uit de Verenigde Staten verwacht men dat de productie van plastic zo erg gaat stijgen dat bij 2050 20 % van de olieproductie zal worden gebruikt voor plastic productie (CIEL, 2017).  

Belangrijk is om te onthouden is dat recyclen, statiegeld, en het gebruiken van minder plastic bepaalde bedrijven meer lijkt te kosten omdat zij niet tot nauwelijks mee betalen aan het opruimen van het afval dat zij veroorzaken. Voor een frisdrank fabrikant zoals Coca Cola is het voordeliger om single-use pet flessen te gebruiken terwijl het op langere termijn de wereld veel meer gaat kosten om al dit afval op te ruimen en te verwerken. Het is van belang dat bedrijven zich ervan bewust worden dat hun product negatieve gevolgen heeft op milieu en dat de kosten hiervan niet zijn meegerekend in de prijs van het product. Denk hierbij aan een hoge mate van CO2-uitstoot, het uitputten van grondstoffen en het vervuilen van water. Vaak draaien volgende generaties en ontwikkelingslanden op voor deze zogeheten ‘verborgen kosten’. Sociale onderneming zoals True Price brengen de externe kosten van een product in beeld om zo bedrijven te stimuleren hun productieproces te verduurzamen.

SINGLE USE